ترس و تشويش، شيوع اضطراب در کودکان را پايه ريزي مي کند و در صورتي که اين ترس ها، بيمارگونه نباشد، به صورت طبيعي خود را نشان مي دهد. خجالتي و گوشه گير بودن، جزو شايع ترين اضطراب هاي اجتماعي کودکان است که مي تواند زندگي آنان را مختل کند. کودکان، ترس و اضطراب را از راه شرطي شدن فرامي گيرند. بروز ترس ها در کودکان، قابل پيش بيني نيست و در تمام سنين، يکسان نمي باشد.
نقش خانواده به عنوان عاملي در ايجاد اختلال اضطراب کودکان، هميشه مورد توجه قرارگرفته است. انتقال اضطراب از پدر و مادر به کودک، بر اثر مشاهده و الگوسازي رفتارها صورت مي گيرد.
ارزيابي اضطراب در کودکان، از طريق مصاحبه و گزارش شخصي و درجه بندي نوع اضطراب و درنهايت تجويز دارو انجام مي شود. به همين منظور بايد دو مصاحبه ي جداگانه، يکي با کودک و ديگري با پدر و مادر صورت گيردتا ميزان آشفتگي هيجاني در بروز اضطراب، مشخص شود.
ادامه مطلب. |
درباره این سایت